Padaczka u kota wcale nie musi prowadzić do zgonu pupila. Warto dowiedzieć się, jak czym objawia się ta groźna choroba i jak ją leczyć.
Padaczka u kota – co to jest?
Padaczka u kota to zaburzenia czynnościowe w obrębie jego mózgu, których wynikiem jest wystąpienie drgawek padaczkowych. Wyróżnia się trzy rodzaje epilepsji u kota: pierwotną (idiopatyczną o przyczynie nieznanej, może wystąpić podczas snu zwierzaka), wtórną (jest to wynik pierwotnej choroby) oraz reaktywną (występującą po zatruciu lub w wyniku jakichś chorób metabolicznych).
Jakie objawy świadczą o padaczce u kota?
Padaczka u kota objawy może mieć różne. W fazie napadu można zaliczyć do nich między innymi:
- rozciąganie wszystkich kończyn przez zwierzaka;
- nagłe upadki czy też skurcze całego ciała;
- utrata przytomności;
- wzmożone miauczenie, bieganie czy też gryzienie ogona wywołane halucynacjami;
- mimowolne oddawanie kału i moczu;
- zmiana charakteru;
- zwiększona produkcja śliny – ślinotok.
Trzeba tutaj jednak wspomnieć o tym, że nie każdy napad padaczkowy jest taki sam. Co więcej, wyróżnia się dwie postacie napadów padaczkowych u tych zwierząt, a mianowicie:
- napady klasterowe (są to dwa napady lub więcej, które wystąpiły w ciągu 24 godzin – niezbędna jest wizyta u weterynarza, ponieważ taki napad często przeradza się w stan padaczkowy);
- stan padaczkowy (jest to napad padaczkowy, w trakcie którego kot traci przytomność na więcej niż 5 minut).
Jakie są przyczyny kociej padaczki?
Kocia padaczka może być wywołana wieloma różnymi przyczynami. Wystąpić ona może na przykład na skutek niewystarczającego dopływu tlenu czy też uszkodzenia nerwowej tkanki. Jednak to nie wszystko, przyczyną epilepsji u kota może być również infekcja bakteryjna lub wirusowa, która powoduje zapalenie mózgu czy też zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Ta choroba może być także spowodowana różnymi urazami, nowotworami, niewydolnością nerek, chorobami wątroby, nadczynnością tarczycy, cukrzycą, zatruciami czy też niedoborami witamin i odżywczych składników.
W jaki sposób zdiagnozować padaczkę u kota?
Epilepsja u kota musi być zdiagnozowana u weterynarza. Po ustaniu napadu (nie w jego trakcie) należy udać się ze zwierzakiem do specjalisty. Tam pupil zostanie dokładnie przebadany i zostanie przeprowadzony wywiad z jego opiekunem, na przykład dotyczący hodowli, żywienia czy też pochodzenia kota. U specjalisty mogą zostać wykonane różne ogólne badania kliniczne, takie jak na przykład pobieranie krwi oraz płynu mózgowo-rdzeniowego. W celu wykluczenia urazów wewnętrznych, nowotworów, wad rozwojowych warto też zdecydować się na tomografię komputerową, rentgen lub rezonans magnetyczny.
Jak wygląda leczenie padaczki u kota?
Padaczka u kota leczenie – uważa się, że epilepsja jest nieuleczalną chorobą. Dlatego tak ważna jest kontrola i współpraca opiekuna z lekarzem weterynarii. Odpowiednio zastosowana terapia lecznicza powinna sprawić, że u zwierzaka nie będą się już pojawiały napady padaczkowe lub będzie ich po prostu mniej. Sposób leczenia uzależniony jest od przyczyny tej choroby. Padaczka pierwotna polega na podawaniu leków przez całe życie zwierzaka. W przypadku padaczki spowodowanej infekcją bakteryjną niezbędne będzie podanie skutecznego antybiotyku, zaś przy nowotworze pomocne będą zabiegi chirurgiczne, chemioterapia lub radioterapia.
Jak postępować podczas napadu padaczkowego?
Padaczka u kota co robić, gdy wystąpi napad? Przede wszystkim należy zachować spokój. Bardzo często pupil nie panuje nad sobą, czyli nad swoimi zębami i pazurami – więc może wyrządzić komuś krzywdę. Warto jest udokumentować napad na wideo – o ile jest to oczywiście możliwe. Takie nagranie może pomóc weterynarzowi w szybkiej i trafnej ocenie oraz podjęciu odpowiedniego leczenia. Jeśli już wcześniej wystąpiły napady padaczkowe u kota, to opiekun powinien podać zwierzakowi leki ratunkowe, które z pewnością otrzymał od specjalisty.
Padaczka u kota – czy można jej zapobiec?
Niestety nie można zapobiec padaczki u kota. Można jednak zminimalizować ryzyko jej wystąpienia poprzez:
- sprawdzenie przy zakupie czy rodzicie kota byli zdrowi;
- przechowywanie leków i substancji toksycznych szczelnie zamkniętych;
- stosowanie zbilansowanej diety, bogatej w niezbędne witaminy i składniki odżywcze – jest to niezwykle ważne dla ogólnego stanu zdrowia pupila.
Epilepsja u kota jest groźną chorobą, ale nie zawsze prowadzi ona do zgonu zwierzęcia. Odpowiednia reakcja właściciela i kontakt ze specjalistą w sprawie jej leczenia, może sprawić, że pupil będzie żył przez długie lata.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl